چکار می کنم؟

این روز ها حس می کنم در گردش دیوانه وار زندگی، سرم بی کلاه مانده. دیگر نمی دانم چکار می کنم، گه گاهی برای خودم تصمیمی می گیرم و یا برنامه ای می چینم اما بنظر می آید آنها هم از قبل توسط اطرفیانم در نظر گرفته شده اند. نمی دانم مشکل از بیکاری است یا از بی عرضگی من! نمی دانم چه شده اما گویی همه مشغول بازی کردند، همه تاس می ریزند و مهره ها را حرکت می دهند اما من تنها بیننده ای شدم که با این که بازی را بلدم، با بی علاقگی درش شرکت نمی کنم و حرکت دادن مهره هایم را به دست بقیه می سپارم.

شاید تنها این گونه می اندیشم و در اصل بازیکن بدی هستم و بقیه با بهتر بازی کردن به من زور می گویند و تاس هایم را می خورند. ترجیح می دم این فرضیه غلط باشد و حداقل بازی کن بدی نباشم، چون در این صورت امیدی برای به دست گرفتن بازی وجود دارد.